Meşrutiyet’in ilanı ile birlikte ulusal ekonomi hareketleri canlanması, İttihat ve Terakki’nin, milli bankacılığın gelişmesi yönündeki çabaları ve halkın küçük tasarruflarının toplanmasıyla anonim şirketler kurulmaya başlamıştı. Bazıları artan sermayeleri ile bankacılık faaliyetlerine başlamış, yörede ticaretle uğraşanların banka hizmetlerini, özellikle de kredi gereksinimlerini karşılamış ve değişik ticaret kollarında yeni teşebbüslere öncülük etmişlerdi. Konya bu konuda Osmanlı kentleri arasında ilk olmuştu.

Köşk, 1927 yılında Konya Belediyesi’nin aldığı bir kararla Köşkü Atatürk’e armağan edilmiş, Atatürk bundan sonra Konya’ya her gelişinde bu köşkte kalmıştı.

1905 yılında Konya Valisi olan Faik Bey zamanında da tesis tekrar ele alınmış ve 2000 lira masraf yapılarak yenilenmişti. Fotoğrafta arka planda görülen iki adet kubbeli yapı ise 1927 yılında yaptırılan Su Depolarıdır ve zemin sorunları yüzünden kullanılamaz hale gelince 1954 yılında yıktırılmıştır.

1916 yılından sonra Vali Konağı olarak da kullanılmaya başlanan Köşk, Atatürk’ün vefatından sonra tekrar Vali Konağı olarak kullanılanmaya devam etmişti. 

Yusuf Şar’ın varisleri Fuad ve Behçet Şar beylerin, Konya’da halk arasında “Enseli” ya da “Sarayli” olarak adlandırılan, dünyada ise “Seljuk Fantail” “Seldjuken tümmler” olarak bilinen ve Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin de beslediği bilinen, Konya yöresine özgü Selçuklu güvercinlerine ilgi duydukları ve sahip olup besledikleri anlatılır.

Konya’ya geldiğimde ve dört günlük ikametim esnasında muhterem Konyalıların ve mümessillerinin büyük bir heyecanla şahidi olduğum samimi tezahüratından, gösterdikleri yürekten gelen samimiyetten pek mütehasis oldum.”

Bodrum kat, zemin kat, birinci kat ve çatı katından oluşan dört katlı Konak, taş ve ahşap işçiliğinin Konya’daki en güzel örneklerinden birisidir. Konak, orta sofalı “karnıyarık” prepare get more info şemasına sahip, köşe parsele yerleştirilmiş, iki girişli bir yapıdır.

Fotoğraf 33B- Belediye 1939 Ağustos’unda Cumhuriyet Meydanı advertisementı verilen bu meydanı parke taşı ile kaplamış, Belediye Binası olarak kullanılan Yusuf Şar Konağını da gerek temizlik gerekse hava taarruzlarına karşı bir tedbir olarak koyu kurşuni bir renkle badanalamıştı.

Tarihçilerin “Çölün Kraliçesi” olarak adlandırdığı Birinci Dünya Savaşı sırasında İngiliz gizli servisi adına Ortadoğu’da çalışmalar yapmış, “Arabistan’lı Lavrens” olarak tanınan ünlü ingiliz ajanı Thomas Edward Lawrence ile Arapları Osmanlı Devleti’ne karşı örgütlemiş, yaptığı arkeolojik kazı çalışmalarını kendini gizlemek için kullanmış olan Gertrude Bell, 1907 yılında Anadolu’ya bir gezi yapmış, Konya’ya da uğramış, şehir ile ilgili oldukça fazla belgesel niteliği taşıyan fotoğraf da çekmişti.

Fotoğraflarda yer alan diğer yapılar ve çevre ile ilgili olarak da yeri geldikçe bilgi aktaracaım. 

Rehber-i Hürriyet İlkokulu Cumhuriyetin ilanından sonra 19 Mayıs İlköğretim Okulu adını almış ve 1927 yılına kadar bu binada öğretimine devam etmiş, 1928 yılında bina yıktırılınca da Güllükbaşı (Küllükbaşı) Mahallesi’ne Botsallar Konağı olarak bilinen iki katlı tipik bir Konya evine taşınmıştı.

Alttaki resimde günümüz hali görülen evin en dikkat çeken değişikliği, birinci kat balkonunun ferforje korkuluğudur. Restorasyon sırasında Betonarmeye dönüştürülmüş olabilir.

“Babalık” Gazetesi zaman zaman kesintiye uğramış, en son olarak da 1952 yılında Demokrat Parti’nin gazeteye verilen resmi ilanları engellemesi üzerine zaten güç şartlarda çıkartılabilen gazetenin yayın hayatı sona ermişti. Başyazarı ve yazı işleri müdürünün Samizade Süreyya olduğu gazetenin yazar kadrosunda Namdar Rahmi, Reşat Ekrem Koçu, şair Yahya Saim, Sadettin Nüzhet, Enver Behnan, Şapolyo ve Servet İskit gibi basın ve edebiyat dünyasında daha sonra isim yapmış kalem sahipleri yer almıştı.

Fotoğraf 41 - Yine bir Pancar Şenliğinde pancar yüklü kamyonlar Hükümet Bulvarı’ndan Alâeddin’e doğru geçiyorlar. Milli Bayram kutlamalarında da Hüküachieved Bulvarı’ndan Cumhuriyet Meydanına çıkan esnaf ve sanat erbaplarını taşıyan araçlar geçer, geçerken de halka mest lâstiği, ayakkabı, bisküvi, şapka, ekmek, meyve gibi çeşitli hediyeler atar, yol kenarındaki insanlar, özellikle de çocuklar bunları kapışırdı.